Tekrar merhaba!

Aslında bir blogum olduğunu bile unutmuştum. Tesadüfen google’da arattığım bir cümle ile blogumla karşılaştım. Açtım  eski bene baktım. Dipsiz kuyuların en dibindeki bene. Yardım da isteyemiyorum beni bulmalarını bekliyorum gibi. Hala yazılarımın okunduğundan bile habersizken bir tanesinin altında oldukça fazla yorum gördüm. Benimle aynı şeyi yaşamış, hala yaşayan insanlar... Bu yorumları seneler sonra görmek... Her neyse tekrar merhaba!

Beceriksiz Olmak İçin Bile Fazla Beceriksizim.

Bu zamana kadar hiç bir şeyi tam anlamıyla başaramadım. Ne bu zamana kadar girdiğim sınavları, ne bu zamana kadar tanıdığım insanları, hiç birini.. O kadar çalışayım o kitabı yalayıp yutayım alacağım not 50'den fazla olmadı. OKS'de tam bir fiyaskoydu.  Anadolu lisesini kazanamadığım için etrafımdaki herkes üniversiteyi de kazanamayacağımı düşünüyordu. Bir mucize oldu ve bir üniversiteye yerleştim. Kazanmakla bitmiyormuş aslında. Burada da hiç bir şey yolunda gitmedi. En yanlış arkadaşları, en yanlış aşkları seçtim. Arkadaşım dediklerim beni sırtımdan vurdu. 100 kişilik sınıfı bir şekilde bana karşı doldurup herkesi benden nefret ettirdiler. Benim onları çok fazla önemsediğimden değil ama yinede nefret dolu bakışlara insan bir yere kadar dayanabiliyor. Sınav zamanı not isterim vermezler, en ufak bir soru sorarım cevap vermezler. Bende herkesi beğenip konuşmuyordum aslında. Kendimce küçük şehirden gelen insanla yobaz ve dar kafalıydı. Ve düşüncelerimde kesinlikle doğru çıktı. Oralarda yaşayan insanlar kendi doğruları dışında bir şeye asla önem vermeyen insanlar. Kızları dersen bayır gülü. Sevgilim boynumu emdi deyip morluğu göstermeler, genital bölgem yara oldu doktora gitmeye utandım sevgilime gösterdim diyenler, daha neler neler. Bu gözler neler gördü, bu kulaklar neler duydu, ah! Üniversiteye geldikten sonra her şeyden herkesten tiksinmeye başladım. Sonra bir çok insanla tanıştım. Gittim en yanlışına. Sevgilim oldu. Aramızda çok fazla duygusal bir bağ yoktu ama hiç bir duygusallığın olmadığını kabul etmek kolay olmadı. Yurt dışına gitti ve bitti. Geldi ve dönmek istedi. Sanki çok sevmişti. Tamamen çıkardan başka bie şey değildi Gerçekten insanları sevmiyor olabilirim ama onlar hakkında en ufak bir kötü niyetim yok. Ama kimse beni sevmiyor. Kimse beni yanında istemiyor. Kimse benimle konuşmuyor. Vazgeçilmez olmak isterdim insanlar bende birşeyler bulsun. Ama nötr olmak bile şöyle dursun beni tanımayan insanların nefretine maruz kalıyorum. Okul bitsin istiyorum. Bir an önce bitsin. Bitsinde bu kötü niyetli insanlardan kurtulayım. Ama okulu bitirmeyi bile beceremiyorum. Süper ötesi zakam sayesinde dd'den yüksek not alamıyorum. Üniversite ayatımı sorsanız burada anlatabileceğim en ufak şeyim yok. Gerçekten bu 4 yılı yırtıp atmak istiyorum. Bende başarılı sevilen biri olabileyim artık nolur.

HA ŞU TEK TAKILAN KIZ BENİM.

YALNIZLIK MI İŞTE O BENİM BEBEĞİM. SON SINIFIM BU SENE VE YİNE SINIFTA DOĞRU DÜRÜST KONUŞACAĞIM KİMSE YOK. ARKADAŞLAR GERÇEKTEN ESKİŞEHİR'DE KİMSE YOK MU? NE BOKTAN BİR ŞEHİRDEYİM BEN YA. SEVGİLİMDE YOK ZATEN. ONADA SARAMIYORUM. İNSANLARA BİRŞEY SORDUĞUMDA GÖZLERİNİ KAÇIRARAK KISA KISA CEVAPLAR VERİYOLAR. YEMEM SENİ AMCIK.

Okul Göte Kaçsın.

Yine bir okul dönemi başlangıcı ve yine ben triplerdeyim evdekilere trip sevgilime trip buradaki bir kaç arkadaşıma trip. Gitmek istemiyorum her zamanki gibi. Son yılım olması biraz içimi rahatlatsada görmek istemediğim insanların yanına gitmeye hiç can atmıyorum. Özellikle bana nefret dolu soğuk bakan insanların yanına. Mezuniyette baloda ne yapacağımı düşünmekten helak oldum. Şimdiden onun derdine düştüm. Bir ara ciddi ciddi katılmamaya niyetliydim. Herkes birbirine sarılıp öpüşürken ben sap gibi ortada mı dikilecektim? Sonradan kendi kendime saçmada olsa bir plan yaptım. Bu yıl biraz bizim sınıftaki iboşlara yaklaşayım da oralarda tek kalmayayım dedin. Okul desen öyle yurt desen öyle. Herkes yurta ay çok rahatım sanıyorda ondan eve çıkmıyorum diye düşünüyor. Oysa bilmiyorlarki yalnız olduğumdan yanıma adam bulamadığımdan. Böyle geldi böyle gider. İşe başladığımdada aynı kader beni bekler.

Yalnız Olman Demek Kendi Fermuarını Kapatmayı Öğrenmen Demekmiş.

Yalnızlığıma Yalnızlık Ekleyeceğim.

Bu gün sevgilimle oturuyorduk ya neden bizim hiç fotoğrafımız yok dememle cevabın suratıma yapışması bir oldu. Hiç arkadaşımız yokta ondan dedi sevgilim. Bir an kaldım bir şey diyemedim haklıydı. Hiç arkadaşım yoktu. O laf orada doğrudan bana geliyordu. Kendi ben yokken bir sürü insanla takılırken o yokken ben yalnızdım. Yeni insanlarla kolay uyum sağlayamadığımı bilmiş olmasına rağmen arkadaşlarına alışamamama tepki gösterdi. Doğrudan değilde ben anladım işte. Topu topu 1 saat durmamışlardır yanımda yani öyle söyleyim. Hala yalnızım onlada yakında ayrılırız işler istediğimiz gibi gitmiyor. Sonuç olarak yalnızlığıma yalnızlık ekleyeceğim.

Artık gerçekten insanlarla iletişim kurmayı unuttum.

Yalnız geldim yalnız gideceğim. Yaz okulu dolayısıyla yurttayım yine ve ben yalnız başıma oturuyorum bu saatte. Sevgilim gidince ben ne yapacağım ki. Konuşamamak o kadar koymuş ki bana. İnsanlar bir şey sorduklarında cevabı vermek yerine lafı dolandırdıkça dolandırıyorum. Konuşmayı özlemişim insanlara bir şeyler anlatmayı insanların beni dinlemesini. Ne biliyim hatta belki bana gülümsemesini. Sınıfımdaki insanların nefret dolu bakışları o kadar işledi ki içime bugün sınıfta bir şey oldu hoca bir şey sordu bende bir şeyler söyledim. Bütün herkes döndü bana gülümsedi. Hani böyle dalga olayı değil bildiğin gülümseme. Çocuk değilim 20 yaşındayım ama insanların bana öyle bakmasını gerçekten özledim. Lisedeki arkadaşlarım gerçekten harika insanlardı ve burada her şeyin bu kadar tersi olması beni resmen afallattı. Bana öyle gülümseyerek bakan tek kişi sevgilim ve oda gidince yine yalnız kalacağım. Bazen yalnızlığımdan o kadar utanıyorum ki ne yapıyorsun falan dediğinde yalan söylüyorum. Şunla geziyorum şuradayım falan. Halbuki evde pinekliyorum. Ne yapıyım o o sırada arkadaşlarıyla dışarıda oluyor ben yalnızım. Bu gerçekten kimsenin yaşamaması gereken bir duygu. Yeni bir cafe açılıyor gidemiyorum arkadaşım yok. Yeni mağaza açılıyor gidemiyorum arkadaşım yok. Alışveriş yapacağım annem kardeşim olmazsa gidemiyorum arkadaşım yok. Blogger'lar birbirleriyle arkadaşmış. Bari onlar arkadaşım olsa çok yalnızım. Artık gerçekten insanlarla iletişim kurmayı unuttum.