Annem Bile Beni Hiç Sevmemişken Beni Kim Sevsin?

Bir insanın kendini doğuran anadan nefret etmesi de mümkün olabiliyormuş. Önüme yemek koymaz. Yediğim yemeklerin zıkkım olmasını diler. Yaz tatillerinden hep bu yüzden nefret etmişimdir. O aptalla aynı evde kalacağız diye. Sabahtan akşama kadar bir insana tahammül etmek bu kadar mı zor olur? Ve sonunda televizyona kase fırlattım. Babam gelince ağzıma sıçacak. Öbür kızıyla beni hiç bir zaman bir tutmadı. Üvey olduğumuzu düşündünüz değil mi? Öz kızlarını bir tutmayan bir anadan(?) bahsediyorum. O her şeyin en iyisini en güzelini yaptı. Ona kızdığında hiç bir şey yapmadı. Ben her şeyin en kötüsünü yaptım. Okulun en kötüsünü kazandım. Arkadaşların en kötüsünü buldum. Her yaptığım berbat. Ben onun için kötü bir örnektim. Benim yaptıklarımın yapılmaması söylendi. Öyle bir çocukluk geçirdim ki. Sabah akşam 3 öğün dayak yedim.  Uykumdan uyandırılıp dövüldüğümü bilirim. Ama o bir kere olsun yalnızca bir kere bile dayak yemedi. Psikolojisi bozulurmuş. Benimki ne haldeydi acaba? Maddi durumumuz kötü değildi ama harcama yaptığım anda tepemde dikilirdi. Öbürü harcama yaptığında ne güzel şeyler almışsın. Gerçekten bu evde yaşamak istemiyorum. Gidecek yerimde yok paramda yok. Ne yapacağım ben? Şu yaşıma kadar en az haftada bir kere evden kaçma planları yapardım. Altın küpelerim vardı. Onları satsam kaç gün idare ederim diye düşünürdüm. Okulda dışlan evde dışlan bu güne kadar beni bir insan sevmiş mi merak ediyorum. Bazen annemin bana söylediği şeyleri sevgilime anlatıyorum. Bir anne kızına böyle şeyler nasıl der diyor. Üstelik normal laflarını da değil şakasına söylediği şeyleri diyorum. Sonra neden FF getirdin? Neden yaz okuluna kalıyorsun? Yaz okulu harcını nasıl isteyeceğim şimdi bunlardan? O pislik genlerini söküp atmak istiyorum içimden. Şu okul bir bitsinde başka şehirde çalışacağım. Elbet bulurum bir iş. Kimse beni sevmiyor annem bile. Sevgilim nasıl seviyor anlamıyorum. Dün biraz konuştuk bir sürü şey söyledim seviyorum da seviyorum diyor. Bunları bilse doğru dürüst hiç arkadaşım olmadığını, annem babam akrabalarım dahil hiç kimsenin beni sevmediğini ne düşünür acaba? Oda sevmez tabi. Kimsenin sevmediğini ne yapsın? Bazen ona söylemek istiyorum. Sonra korkuyorum. Onuda kaybedersem diye. Oda olmazsa konuşacak tek bir adam kalmıyor bana. Devamlı blog yazıp kendi kendime konuşurum bende. Çocukken Allah'ım lütfen öleyim diye dua ederdim. Lütfen hemen öleyim. Küçücük bir çocuğun böyle dua etmesi ne kadar normal olabilir ki? Geçen gün bana araba çarpıyordu az kalsın. Çok kısa bir sürede ya şimdi ölürsem dedim. Ölürsem ne olacak? Cevabı beni o kadar yaraladı ki. Ölürsem hiç bir şey olmayacaktı. Kimse ağlamayacak hatta üzülmeyecekti. Ailem şu konuda üzülebilirdi. Onların başına iş çıkardım diye. Cenaze işleri falan.